A GUY CALLED GERALD is een van die mensen zonder wie de drum 'n' bass als zodanig niet zou bestaan. Als lid van 808 State en als zichzelf experimenteerde hij eind jaren '80 druk met house, om zich vervolgens enthousiast op de ontluikende drum 'n' bass-scene te werpen. Black Secret Technology ('95) staat nog altijd te boek als een radicale CD, een afro-futuristisch meesterwerkje. Het kostte hem zo'n vijf jaar om met een opvolger te komen, al moest hij in die tussentijd ook David Bowie aan wat vlotte beats helpen. 'Het kostte me veel tijd om uit te vissen welke kant ik nu precies uitwilde,' zo luidt Gerald Simpsons excuus voor dat vijfjarige hiaat. 'Die donkere drum 'n' bass-stiji, die een paar jaar dominant is geweest, daar had ik weinig aan toe te voegen. Ik deed dat soort dingen al op het vroege werk van 808 State, luister maar eens goed naar Newbuild. Bovendien wilde ik deze keer veel met zang werken en dat is nu eenmaal veel lastiger. Je moet je track om die zangpartij heen bouwen, als het ware. Maar het is wel weer iets anders, een uitdaging. Ik had ook weer een instrumentaal album kunnen maken, met hooguit wat vocal-samples. Dat was een stuk gemakkelijker geweest. Maar ik wilde laten zien dat ik ook opgeschoten ben in die vijf jaar. Dit is mijn ontwikkeling.' Op Essence spannen verscheidene gasten hun stembanden: Louise Rhodes van Lamb, Lady Miss Kier van Deee-Lite, broerlief David Simpson.

Allemaal ingehuurd om de muziek huiskamervriendelijk te maken, ook dat nog eens een keer. 'In een club kun je wel zonder zang. Maar op een CD wil je wat variatie. Dan heb je een andere vibe nodig.' Die vibe blijkt ook uit de tempo's, die op Essence wat lager liggen dan vijf jaar geleden. 'Bij sommige drum 'n' bass-liefhebbers is het tempo alles wat telt. Hoe sneller hoe beter, dat is de maatstaf in die kringen. Ik vind dat onzin, dat is alsof je de schaal van een ei bewondert zonder dat je weet hoe het ei eigenlijk smaakt. Ik heb die tijd ook gehad, zo tussen '93 en '96, toen ik steeds het tempo van mijn sequencer probeerde op te voeren. Maar dit soort muziek gaat over meer dan alleen het aantal BPM.' Toen David Bowie ook eens modern wilde doen en op zijn album Earthling aan de drum 'n' bass ging, huurde hij Gerald in. 'Dat heeft ons allebei goed gedaan,' zegt hij. 'Bowie kreeg zijn hedendaagse beats en ik kreeg wat naamsbekendheid. Het is anders wel bizar om te werken met zo'n grootheid, die als het erop neerkomt heel normaal blijkt te zijn. Erg leerzaam.' En welke kant het nou weer uitmoet met de drum 'n' bass? Gerald ziet de terugkeer van het brutale hardcore-geluid, dat begin jaren '90 aan drum 'n' bass vooraf ging. 'Dat hoor ik veel op de Londense radiopiraten. Je kunt zeggen dat de muziek zich in een cirkeltje beweegt, maar volgens mij is het eerder een spiraal. Het komt wel op een steeds hoger niveau.'

[Author: JACOB HAAGSMA]